[ad_1]
از شماره آوریل 2022 از ماشین و راننده.
هر سازنده باتری برای بهبود چگالی انرژی (مقدار برق ذخیره شده در باتری های خود) کار می کند. اما تا زمانی که پیشرفت چشمگیری حاصل نشود، اکثریت قریب به اتفاق خودروهای برقی که در پنج سال آینده و شاید تا سال 2030 به بازار می‌آیند، با تغییراتی در دو نوع سلول لیتیوم یونی که در حال حاضر برای فروش هستند، تغذیه خواهند شد.
نوع اول از کبالت، نیکل، منگنز و آلومینیوم در کاتد یا الکترود مثبت خود استفاده می کند. نسبت هر عنصر متفاوت است، با هدف کاهش مقدار کبالت گران قیمت و با تقاضای بالا و در عین حال افزایش تراکم انرژی و توان خروجی. برای مثال سلول‌های Ultium NMCA جدید جنرال موتورز 70 درصد کمتر از کبالت استفاده می‌کنند و نسبت نیکل و آلومینیوم را افزایش می‌دهند.
دومین نوع سلول برای خودروهای الکتریکی دهه 2020 از کاتدهای لیتیوم آهن فسفات (LiFP) استفاده خواهد کرد. سلول‌های LiFP که مدت‌ها مورد علاقه سازنده‌های باتری چینی بود، قیمت کمتری دارند، از مواد معدنی فراوان استفاده می‌کنند و در شرایط سخت کمتر در معرض آتش سوزی هستند. ده سال بهبود در چگالی انرژی آنها را برای استفاده در کم‌ترین و کم‌هزینه‌ترین خودروهای برقی کاربردی تبدیل کرده است. تسلا از آنها در نسخه‌های ارزان‌قیمت مدل 3 استفاده می‌کند، و شایان ذکر است که تسلاهای مجهز به سلول‌های LiFP هر بار تا 100 درصد شارژ می‌شوند، که نشان می‌دهد تسلا به طول عمر و دوام سلول‌ها برای زنده ماندن از شارژ کامل اطمینان بیشتری دارد.
از طرف دیگر، تحقیقات سنگینی بر روی پیشرفت در آندها یا الکترودهای منفی انجام می شود. امید این است که تغییر به کامپوزیت های کربنی یا حتی سیلیکون چگالی انرژی را تا 10 برابر آندهای گرافیت امروزی افزایش دهد.
پیشرفتی که اکثر سازندگان خودروهای برقی به آن امیدوار هستند، سلول حالت جامد است که به دلیل الکترولیت جامد آن یا ماده رسانای بین کاتد و آند که معمولاً مایع یا پلیمری در سلول‌های امروزی است، نام‌گذاری شده است. انتظار می‌رود سلول‌های حالت جامد از نظر انرژی متراکم‌تر، ایمن‌تر و در نهایت شاید انتخاب مطلوب‌تر باشند. اما حداقل تا سال 2025 آنها را در خودروهای تولیدی نخواهیم دید و حتی در آن زمان فقط در مدل های گران قیمت و کم حجم.
تویوتا تلاش زیادی می کند تا سلول های حالت جامد را برای تولید با حجم بالا کاربردی کند. این خودروساز می گوید اولین وسیله نقلیه خود با سلول های حالت جامد تا اواسط دهه به بازار عرضه خواهد شد. خودروهای هیبریدی، با باتری‌های کوچک‌تر که در حجم‌های بالاتر ساخته می‌شوند، احتمالاً ابتدا آنها را دریافت خواهند کرد.
سلول‌های حالت جامد با موانع بزرگی در کاهش هزینه‌های مواد، راه‌اندازی خطوط تولید، و افزایش مزایای آنها روبرو هستند تا قیمت آنها با سلول‌های قدیمی‌تر و شناخته‌شده‌تر که از سال‌ها اصلاح و صرفه‌جویی در مقیاس سود برده‌اند، رقابتی باشد. یک چالش برای سلول های حالت جامد: افزایش طول عمر آنها تا چندین هزار چرخه تخلیه کامل، یک پیش نیاز آشکار EV.
در همین حال، هر خودروساز میلیاردها دلار برای ایجاد سایت‌های اختصاصی ساخت سلول، اغلب در نزدیکی کارخانه‌های مونتاژ خودروهایی که نیرو می‌دهد، متعهد شده است. در ژانویه، جنرال موتورز سومین کارخانه سرمایه گذاری مشترک را با شریک قدیمی ال جی، با سایت جدید در لنسینگ، میشیگان، و پیوستن به تاسیسات تولید در لردستون، اوهایو، و اسپرینگ هیل، تنسی، اعلام کرد.
این محتوا توسط شخص ثالث ایجاد و نگهداری می شود و برای کمک به کاربران در ارائه آدرس ایمیل خود به این صفحه وارد می شود. ممکن است بتوانید اطلاعات بیشتری در مورد این و محتوای مشابه در piano.io بیابید
[ad_2]
